Jeśli jesteście miłośnikami sportu, koniecznie wybierzcie się w podróż Meksyku. Oprócz uwielbienia dla piłki nożnej i corridy mieszkańcy tego dalekiego kraju mają szczególną słabość do widowisk wrestlingowych określanych jako Lucha libre (”wolna walka”). I choć walki tego typu należą do bardzo brutalnych i spektakularnie łamią zasady, Meksykanie przychodzą na nie nawet trzy razy w tygodniu. Lucha libre to integralna część meksykańskiej kultury, a zarazem oryginalny sport, prezentujący odwieczną w świecie walkę dobra ze złem.
Skąd wziął się ten rodzaj walki?
Lucha libre to styl walki łączący w sobie zapasy z burleską oraz sztuką cyrkową. Warto wiedzieć, że ten oryginalny sport narodził się na początku XX wieku. Zwyczaj ukrywania twarzy walczących za maskami został zapoczątkowany przez meksykańskiego aktora i zapaśnika – El Santo (Świętego) w roku 1942, co przyczyniło się do wzrostu popularności Lucha libre. Postać El Santo była ikoną meksykańskiej popkultury w latach 50. i 60. XX wieku. Z jego charakterem, niczym z legendarnym Zorrro, utożsamiała się w Meksyku większość dzieci.
Luchadores czyli ukryci za maskami zapaśnicy
Meksykański wrestling to rodzaj brutalnych zapasów, połączonych z elementami gry aktorskiej, gdzie wszystkie chwyty są dozwolone a zawodnicy walczą w ozdobnych maskach. Ich zapasy symbolizują walkę dobra ze złem, zapewne dlatego występują oni na ringu w roli dwóch typów bohaterów. Część odgrywa dobrych czyli técnicos, a inni biorą na siebie funkcję rudos – tych złych i łamiących wszelkie reguły gry. Meksykanie mówiąc o Lucha libre, często określają ją jako: circo, maroma y teatro, czyli „cyrk, fikołki i teatr”. Okazuje się, że ciosy luchadores w pojedynku są zazwyczaj mocno przerysowane, a głównym celem jest pokazanie widzom bardzo efektywnych pojedynków.
W meksykańskim wrestlingu każdy cios ma swoją nazwę i łączy w sobie elementy różnych akrobacji, których luchador nauczył się w szkołach walki i które doskonali podczas rozwoju swojej kariery na arenie sportowej.
Zasady walki
Pojedynki odbywają się do dwóch lub trzech upadków. Celem walki jest położenie w jakiś sposób przeciwnika na macie i przytrzymanie go przez trzy sekundy. Walkę można wygrać na pięć sposobów: przez przypięcie (czyli rozłożenie na łopatki), przez poddanie się przeciwnika (gdy daje znak, że ma już dość), przez nokaut (gdy obaj zawodnicy leżą na deskach), przez wyliczenie (gdy zawodnik opuści ring i nie chce wrócić) oraz przez dyskwalifikację (np. za cios poniżej pasa). Dlaczego ten brutalny i bardzo urazowy sport ma w Meksyku tak ogromną rzeszę wielbicieli? Zapewne dlatego, że walki są bardzo widowiskowe i odbywają się według z góry opracowanego scenariusza. Oglądanie zapasów Lucha libre to dla mieszkańców Meksyku rodzaj społecznej terapii, bo w tym kraju bardzo tęskni się za super bohaterami, którzy pokonują zło i zapewniają innym bezpieczeństwo.
Decydując się na podróż do Meksyku nie możesz odmówić sobie uczestniczenia w wydarzeniu jakim są walki Lucha libre.